Bilgisayar Nedir, Ne İşe Yarar?

Bilgisayar, verilerin alınmasını ve işlenmesini sağlayan elektronik bir makinedir. Terim İngilizceden ve bu da Latince’den (hesaplamak) gelir.

PC (Personal Computer/Kişisel Bilgisayar) Nedir?

Fransız bir bilgisayar terimi olarak da bilinir, kullanıcı veya başka bir program tarafından belirtilen çeşitli sekansların veya talimat rutinlerinin yürütülmesine izin veren bir dizi entegre devre ve diğer ilgili bileşenlerden (donanım) oluşur.

Bilgisayarın çalışması için, veri işleme için gerekli olan belirli verileri sağlayan bilgisayar programları (yazılım) gerekir. İstenen bilgi elde edildikten sonra, dahili olarak kullanılabilir veya başka bir bilgisayara veya elektronik bileşene aktarılabilir.

Bilgisayar Tarihi

   Arkaplan

İnsanlığın başlangıcından bu yana, erkekler hesaplamaları daha doğru ve hızlı bir şekilde yapmaya çalıştılar, böylece M.Ö. 3000’de parmaklar ve mobil hesaplarla hesaplamalar yapıldı. Yaklaşık MÖ 2500’de, belki de var olan ilk mekanik muhasebe cihazı olan abaküs Çin’de geliştirildi ve etkinliği zamanın testini yapmaktı. M.Ö. 2000 yılında ikili sistemin ilk formülasyonu Çin menşeli “I-Ching veya Mutasyonlar Kitabı”nda da görülür.

M.Ö. 600’de Yunan gökbilimci, matematikçi ve felsefeci Tales of Miletus, statik elektriğin bazı yönlerini tanımladı. Yazılarından atomun negatif parçacıklarını belirtmek için kullanılan elektron kelimesi geliyor. Leonardo Da Vinci (1452-1519), büyük fikirleri ve tasarımları içinde, mekanik bir toplayıcının yapısının kayıtları olmadan temelleri attı.

17. yüzyılda, Fransız matematikçi Blaise Pascal, dijital bilgisayara doğrudan öncü olarak kabul edilen ilk mekanik hesaplama makinesini yarattı. Pascal tarafından 1642’de oluşturulan cihaz Pascaline adını almıştır. Ahşaptan yapılmış ve her biri 0’dan 9’a kadar bir rakamı temsil eden on dişli bir dizi tekerlek kullanıldı. Tekerlekler, sayıları toplayıp çıkarabilecekleri şekilde doğru sayıyı ilerletecek şekilde bağlandı.

1670’de Alman filozof ve matematikçi Gottfried Wilhelm Leibniz, Pascalini mükemmelleştirdi ve çoğalmaya ve bölmeye izin veren bir icat etti.

19. yüzyılın başında, İngiliz matematikçi ve mucit Charles Babbage modern dijital bilgisayarın prensiplerini detaylandırdı. Farklı matematiksel problemleri çözmek için tasarlanmış diferansiyel makine gibi bir dizi makine icat etti. Babbage ve yardımcısı İngiliz matematikçi Augusta Ada Byron modern dijital bilgisayarın gerçek mucitleri olarak kabul edilir. O zamanın teknolojisi doğru kavramlarını pratiğe çeviremedi; ancak icatlarından biri olan analitik makine (1833) zaten modern bilgisayarın birçok özelliğine sahipti. Bir akış veya bir delikli kart paketi şeklinde bir giriş akışı, veri depolamak için bir bellek, matematik için bir işlemci ve kalıcı kayıt için bir yazıcı içeriyordu.

1847’de İngiliz George Boole yeni bir tür cebir (Boole cebiri) geliştirdi ve sembolik mantık çalışmalarına başladı. Cebiriniz, ikili değerler (1 ve 0) ve üç operatör kullanarak mantık problemlerini çözme yöntemidir: and (y), or (o), and not (no). İkili cebir sayesinde, şimdi ikili kod olarak bilinen şey daha sonra tüm bilgisayarlar tarafından kullanılan dil olarak geliştirildi.

19. yüzyılda, otomatik bir dokuma tezgahı tasarlarken, Fransız Joseph Marie Jacquard, karmaşık tasarımlarda kullanılan kumaşı kontrol etmek için ince delikli ahşap plakalar kullandı. Delikli kart kullanma fikri, 1880’de Amerikan istatistikçi Herman Hollerith tarafından verileri işlemek için tasarlandı. Hollerith, Amerika Birleşik Devletleri’nin 1890 nüfus sayımı için istatistiksel bilgileri, elektrik kontakları üzerinden delikli kartlar geçiren bir sistem kullanarak derlemeyi başardı. Nüfus sayımı sadece 3 yılda tamamlandı ve 5000000 dolar civarında bir tasarrufla otomatik veri işlemeye başladı.

   İlk Bilgisayarlar

20. yüzyılın başında, döner akslar ve dişliler kullanılarak hesaplamalar yapan ilk analog pc modelleri üretilmeye başlandı. Bu modeller, diğer yöntemlerle çözülmesi çok zor olan denklemlerin sayısal yaklaşımlarını değerlendirmek için kullanılmıştır.

I. ve II. Dünya Savaşı sırasında, denizaltılardaki torpidoların yörüngesini tahmin etmek ve havacılıktaki bombaları uzaktan kontrol etmek için analog bilgisayar sistemleri kullanıldı.

İlk tamamen elektronik pc, II. Dünya Savaşı sırasında Kuzey Londra’da çalışan bir bilim adamı ve matematikçi ekibi tarafından tasarlandı. Kendisine verilen isim olan Colossus, 1500 vakum tüpünü veya valfini içeriyordu ve Aralık 1943’te Almanlardan şifreli radyo mesajlarının şifresini çözmek için tamamen işlevseldi.

1944 yılında ilk Amerikan elektromekanik pc (vanalar ve raylar) faaliyete başladı. MARK I. Howard Aiken 1939’da tasarım ve yapımına başlamıştı. Mark, delikli bantlar hakkında bilgi aldı ve teslim etti, on işlemi gerçekleştirmek bir saniye sürdü. 18 metre uzunluğunda ve 2.5 metre yüksekliğindeydi. Daha sonra Mark II ve Mark III inşa edildi.

1945 yılında elektromekanik öncüllerinden bin kat daha hızlı olan ENIAC (Electronic Digital Numerical Calculator and Integrator/Elektronik Sayısal Hesap Makinesi ve Entegratör) geliştirildi. 30 ton ağırlığında ve 450 metrekarelik bir alanı kapladı, 6 mx 12 m’lik bir odayı doldurdu ve 18.000 ampul ile, 6.000’den fazla anahtar içeren 3 panoya bağlanarak manuel olarak programlanması gerekiyordu. Bir ikili sistemle (0,1) çalışan mevcut bilgisayarların aksine, ENIAC ondalık bir sistemle (0,1,2..9) çalışır.

ENIAC programı işlemciye bağlandı ve manuel olarak değiştirilmesi gerekiyordu. Yeni bir programa girmek günler hatta haftalar gerektiren çok sıkıcı bir süreçti. ENIAC‘ın halefi, bilgisayarlara muazzam esneklik ve güvenilirlik sağlayarak daha hızlı ve daha az hataya neden olan Macar-Amerikan matematikçi John von Neumann’ın kavramlarına dayanan program depolamasıyla oluşturuldu.

Tercüman programları, PC tasarımının geliştirilmesinde bir sonraki büyük adımdı, çünkü insanların ikili sayılar dışındaki araçları kullanarak bilgisayarlarla iletişim kurmalarına izin verdiler. 1952’de ABD Deniz Kuvvetleri subayı olan Grace Murray Hopper, İngilizceye benzer ifadeleri COBOL (COmmon Business-Oriented Language) adı verilen makine tarafından okunabilir bir ikili koda çevirebilen ilk derleyiciyi geliştirdi.

1950’lerin sonunda, transistörün kullanımı bilgisayarlarda yaygınlaştı ve bu da valf makinelerinin izin verdiğinden daha küçük, daha hızlı ve daha çok yönlü mantık elemanlarının kullanılmasına yol açtı. Düşük enerji tüketimi ve daha uzun kullanım ömrüne sahip olması nedeniyle, transistörlerin geliştirilmesi, bilgisayarlar veya ikinci nesil bilgisayarlar olarak adlandırılan daha karmaşık makinelerin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Bileşenlerin boyutunun ve aralarındaki boşlukların azaltılması, imalat maliyetlerinin düşmesine neden oldu.

Entegre devrenin 1960’ların sonundaki görünüm, ara bağlantı kablolarının lehimlendiği tek bir silikon alt tabaka üzerinde birkaç transistörün üretilmesini mümkün kıldı. Bu, yeni bilgisayarlarda fiyat, boyut ve hata oranlarında bir azalmaya izin verdi.

Mikroişlemci 1970’lerin ortalarında LSI (Large Scale Integrated Integration Circuit/Büyük Ölçekli Entegre Entegrasyon Devresi) ve daha sonra VLSI (Large Scale Integration Circuit/Büyük Ölçekli Entegrasyon Devresi) ile birlikte gerçekliğe dönüştü.

Jenerasyonları

Bilgisayarlardaki evrim, bilgisayarların nesillere bölünmesine yol açtı.

   Birinci Nesil

Bu neslin teknolojisi, aşırı ısınan ve sık sık değiştirilmesi gereken büyük ve ağır vakum valflerine dayanıyordu. Bu ampul bilgisayarlar çok büyüktü, çok fazla ısı üretti ve çok fazla elektrik kullandı.

Dahili depolama, üzerine bir okuma/yazma cihazının manyetik işaretler yerleştirdiği hızla dönen bir tambur ile gerçekleştirildi. Verilerin girişi ve çıkışı, kartların veya delikli bantların yardımıyla özel bir kod vasıtasıyla, bilgi işleminin yavaş ve sıralı olması için gerçekleştirilmiştir. Bu nesilde, verileri temsil etmek için ikili sistemin kullanımı başladı.

Bu kuşağın ilk bilgisayarları arasında 1950’de Amerika Birleşik Devletleri nüfus sayımında kullanılan UNIVAC 1 vardı. IBM ve Remington Rand, pahalı ve sınırlı kullanımlarına rağmen özel ve hükümet şirketleri tarafından hızla kabul edilen bilgisayarların üretiminde lider olarak kendilerini kurdular .

En başarılı birinci nesil PC, birkaç yüzünün üretildiği IBM 650 idi. İkincil bellek düzenini kullanan bu PC, günümüz disklerinin atası olan manyetik davul olarak adlandırıldı.

   İkinci Nesil

Transistörün icadı, vakum valfi öncüllerinden daha hızlı, daha küçük ve daha güvenilir bilgisayarların ortaya çıkmasına yol açtı. Buna ek olarak, bunlar daha az ısı ürettiğinden daha az havalandırma ihtiyacı vardı.

Farklı bilgisayarlar arasında uyumluluk sorunları olmasına rağmen veriler silindirlerde ve manyetik bantlarda depolanmaya başlandı. Bilgisayar programları da gelişti. Bir programın yazılması artık PC donanımının tam olarak anlaşılmasını gerektirmemektedir ve bir bilgisayar için yazılan programlar minimum çaba ile başka bir bilgisayara aktarılabilir. 1. nesil sırasında geliştirilen COBOL zaten ticari olarak mevcuttu ve Fortran gibi diğerleri ortaya çıktı.

Bu nesil boyunca yeni bir çıkış çevre birimi ortaya çıkıyor, yazıcı ve bilgisayarlar havayolu rezervasyon sistemleri, hava trafik kontrolü ve genel kullanım simülasyonları gibi ticari amaçlar için kullanılmaya başlanıyor.

Maliyet hala yüksek olmasına rağmen, şirketler stok yönetimi, bordro ve muhasebe gibi depolama görevlerini kaydetmek için bilgisayar kullanmaya başladılar. Birleşik Devletler Donanması, ilk Whirlwind I uçuş simülatörünü oluşturmak için ikinci nesil bilgisayarları kullandı.

Bu nesilde Honeywell, BUNCH grubunun (Burroughs, Univac, NCR, CDC, HoneyWell) bir parçası olarak bilgisayar pazarındaki ilk IBM rakibi olarak konumlandırıldı.

   Üçüncü Nesil

Entegre devrelerin veya yongaların ortaya çıkması, üçüncü nesil bilgisayarlara geçişi sağladı.

Bir çip, binlerce elektronik bileşenin bir transistörden çok daha büyük bir minyatür entegrasyonunda bir silikon gofret üzerinde gruplanmasına izin verir. Bu şekilde, işlem hızı ve ekipman arasındaki uyumluluk önemli ölçüde artırıldı.

Yeni bilgisayarlar, daha az ısı salınımı ve daha fazla enerji tasarrufu ile yeniden küçüldü. Bilgisayar üreticileri programların esnekliğini arttırabildiler ve modellerini standart hale getirdiler.

Yeni potansiyeller çoklu programlamanın ortaya çıkmasına izin verdi, bilgisayarlar her iki görevi de ilk kez gerçekleştirebilir; işleme veya matematiksel analiz. Mevcut depolama sistemleri geliştirilir ve yazılım endüstrisi ortaya çıkar ve Pascal, BASIC, Logo gibi yeni programlama dilleri geliştirir.

Bileşenlerin minyatürleştirilmesi, ikinci nesil boyunca ortaya çıkmasına rağmen, 20. yüzyılın 60’larında, 70’lerinde zirveye ulaşmayan mini bilgisayarların gelişmesine yol açtı.

Entegre devreleri kullanan ilk ticari bilgisayarlardan biri, 1965 yılında piyasaya sürüldüğünden bu yana üçüncü nesil bilgisayarların satışına hâkim olan IBM-360 idi. Digital Equipment Corporation’ın PDP-8’i ilk mini bilgisayardı.

   Dördüncü Nesil

Mikroişlemcilerin ortaya çıkışı, dördüncü nesil bilgisayarların ortaya çıkmasını sağlar. Mikroişlemciler, yüksek yoğunluklu ve etkileyici hızda entegre devrelerdir. Bu yeni kuşağın ortaya çıkmasıyla sağlanan bir diğer gelişme de, anıların silikon yongalar için manyetik çekirdeklerle değiştirilmesiydi.

Bu ilerlemeler, elektronik devrelerin mikrominiatürizasyonu sonucunda, kişisel bilgisayarların (PC’lerin) ortaya çıkmasını mümkün kıldı ve bunların daha ucuz üretimi ve endüstriyel pazara genişletilmesi, bilgisayarların bireysel kullanıcılar tarafından kullanımını yaygınlaştırdı.

İnternet, zaten önceki nesilden olduğu için evden erişilebilir hale geldi ve gelişmiş programlama becerilerinin olmaması, bu nesildeki bilgisayarlara olan geniş talebe katkıda bulundu.

   Beşinci Nesil

Hızlandırılmış mikroelektronik göz önüne alındığında, endüstriyel toplum, bilgisayarların bu noktada çalıştığı yazılım ve sistemlerin geliştirilmesini sağlama görevini üstlenmiştir.

Bilgisayar pazarının hakimiyeti için uluslararası rekabet doğmaktadır. Bilgisayarla, özel kodlar veya kontrol dilleri aracılığıyla değil, daha günlük bir dilde iletişim kurma yeteneğini elde etmek için çalışır.

Mikrobilgisayarların, süper bilgisayarların, iletişim ağlarının ve uzman sistemlerin geliştirilmesi artırıldı.

Yapay zeka alanındaki problemlerin bilgisayara çözülmesinde kullanılan insan düşünce süreçlerini uygulamaya çalışan araştırmalara öncelik verilmektedir. Robotiklerin geliştirilmesinde bir itici güç vardır, böylece robotlar yapay zeka ile tasarlanır, böylece yapılandırılmamış durumlara daha etkili bir şekilde cevap verebilirler.

Küba’da Teknoloji

Küba’ya gelen ve aynı zamanda “delikli kart muhasebe makineleri” olarak adlandırılan ilk bilgisayarlar, IBM şirketlerinin ve Remington Rand’ın sahip olduğu farklı teknolojilere sahip iki firmadan ithal edildi. İlki daha yaygın hale geldi ve Karayipler ve Orta Amerika ülkelerine hizmet etmek için Küba’da bir IBM şubesinin oluşturulmasına yol açtı.

Dünyanın geri kalanıyla ilgili olarak, Küba, 1920 civarında ilk kez kullanılan bu tür ekipmanların kullanımında çok ilerlemiştir.

1958’in son aylarında Küba’da ilk elektronik bilgisayar, Amerika Birleşik Devletleri dışında pazarlanan ilk IBM RAMAC’den biri olarak tanıtıldı. Elektroniklerini vanalara ve vakum tüplerine dayandığı ve programlanması gerçekten ilkel olduğu için birinci nesil bir makineydi.

1963’te bir İngiliz bilgisayarı satın alındı, Elliot 803-B, elektronikleri transistörlere ve tüplere dayandığı için ikinci nesil olarak sınıflandırıldı. Elliot manyetik filmleri harici bir bilgi depolama aracı olarak kullandı. 1968’de, iki Fransız ikinci nesil SEA-4000 bilgisayarı (CII firmasından) 1970 nüfusu ve konut sayımından bilgi işlemek için kullanılmak üzere satın alındı.

1970’de IIC tarafından üretilen düşük seviye model IRIS 10’un çeşitli varyantları üniversitelerde, üretim destek merkezlerinde (CAI) ve diğer kuruluşlarda yer alıyordu.

Küba’da Yerleşik Bilgisayarlar

Küba’da inşa edilen ekiplerden biri, bilimsel problemlere yönelik 12 bitlik “kelime” ile ferrit çekirdek anısına ve 4 kiloword kapasiteli bir mini bilgisayar olan CID-201 idi. CID ailesinin bir sonraki modeli, daha fazla dahili bellekle (saniyede 50.000 toplam) daha fazla dahili bellek kapasitesine sahip (her biri 12 bitlik 32 K kelimeye kadar her biri 12 bitlik) ulaşabilen 201-B idi.

Anabilgisayarlar

1972’de EC serisi ana bilgisayarlar alındı: 1020, 22, 30, 35, 40, 45, 50, 55 ve 60 modelleri, her şeyden önce, bakanlıklarda ve merkezi kuruluşlarda ve toplu kullanım için bilgi işlem merkezlerinde kullanıldı.

DOS ve OS gibi IBM şirketinin işletim sistemleri, Küba’da ve COBOL, FORTRAN ve PL/1 programlama dilleri gibi eşlik eden diğer temel yazılımlarda incelenmeye başladı; TOTAL, IDMS ve DB2 gibi Amerikan veritabanı yönetim sistemleri ve BOMP ve CICS işletme yönetim sistemleri.

Genelleştirme

23 Aralık 1984’te, bilgisayarların ve kasetlerin televizyonlarına ve kayıt cihazlarına bağlanan CID 300/10, yerleşik bir BASIC ile akıllı klavyelerin bulunduğu Öncüleri Merkezi Sarayı Ernesto Guevara’da bilgi işlem ve elektronikle ilgili bir çevre açıldı.

İlk mikrobilgisayarlar, bağışlar ve yurtdışından bir memur tarafından yapılan bireysel satın alımlar sonucunda bu aşamanın sonuna geliyor. Bu varış, tam olarak bir dönemin sonu olduğu için Kübalılar sonunda diğer Bilişim’i keşfetti.

The Young Computer and Electronics Club (JCCE)

Genç Bilgisayar ve Elektronik Kulübü (JCCE), Küba toplumunun bilgisayarlaşmasına katkıda bulunmak amacıyla 8 Eylül 1987’de ortaya çıktı.

Teknolojik potansiyel, 6.000’den fazla bilgisayar ile birlikte baskı ortamları, görüntü sayısallaştırma, büyük hacimli bilgilerin saklanması ve çoğaltılması tamamen herkesin hizmetindedir. Bu hizmetler bir milyondan fazla kişiye fayda sağlamıştır.

Bu merkezlerin misyonu, Küba toplumunun bilgisayarlaşma sürecinde aktif, yaratıcı ve değer yaratan bir rol oynayarak topluma çocuklara ve gençlere öncelik veren bir bilgisayar kültürü sağlamaktır.

The University of Informatics Sciences (UCI)

2002-2003 öğretim yılında yıllık 2.000 öğrenci kaydıyla faaliyete geçen Bilişim Bilimleri Üniversitesi (UCI), Küba halkı tarafından gerçekleştirilen Fikir Savaşında birincisi olan yeni bir üniversite türüdür. Çalışmayı üretim ve araştırma ile birleştiren yenilikçi eğitim modelidir.

2004 yılından başlayarak, toplumun ve ihracatın bilgisayarlaştırılmasıyla ilgili bilgisayar projelerinin geliştirilmesi ile Yazılım Endüstrisinde verimli bir varlık göstermeye başladı.

Yazılım ve Donanım

Bilgisayarlar iki temel öğeden oluşur: donanım ve yazılım.

   Donanım

Donanım, bilgisayarın fiziksel bileşenleri, her şey görünür ve elle tutulur. Donanım 4 temel faaliyeti gerçekleştirir: giriş, işleme, çıkış ve ikincil depolama.

Donanım içinde dahili bileşenler ile harici giriş / çıkış çevre birimleri arasında net bir şekilde ayrım yapabilirsiniz. Dahili bileşenler arasında, bilgisayarı, işlemciyi veya CPU’yu oluşturan tüm öğeleri ve RAM ve Sabit Disk gibi depolama cihazlarını birbirine bağlayan cihaz olan anakart bulunabilir.

Harici çevre birimleri giriş ve çıkış aygıtlarında tanımlanabilir. Girilenler fare, klavye, web kameraları, tarayıcı ve diğerleridir. Ve çıkış olanlar, yazıcı, monitör, hoparlörler vb. Hem giriş hem de çıkış olan modemler ve dokunmatik ekranlar gibi cihazlar var.

   Yazılım

Bilgisayarı oluşturan ikinci eleman, donanımın kullanılmasına ve kontrol edilmesine izin veren öğeler ve talimatlar kümesi olan bir yazılımdır, yani bir bilgisayarın çalışmasına izin veren programlardır.

Bunlar arasında bilgisayarın işlevlerini yönetmenize ve programları çalıştırmanıza izin veren işletim sistemi vardır. Antivirüs veya metin düzenleyicileri gibi, kullanıcının yüklediği ve genel olarak işletim sistemi tarafından çalıştırılan programlar olan kullanıcı uygulamalarıdır.

Mimarisi

İlk bilgisayar modellerinin ortaya çıkışından bu yana, içlerinde kullanılan teknolojiler kapsamlı değişikliklere uğramıştır. Bununla birlikte, bunların büyük çoğunluğunda, matematikçi John von Neumann tarafından 1940’ların başında yayınlanan kavramlar kullanılmaya devam etmektedir.

Neumann tarafından özetlenen mimari, otobüs adı verilen iletken kanallarla birbirine bağlanan 4 temel bölümü tanımlar.

   Memory/Hafıza

Her birinin bir bit veya bilgi birimi olduğu bir dizi numaralı depolama hücresidir. Bu hücreler, bilgisayardaki talimatları yürütmek için gerekli verileri içerir.

   Input/Output Devices – Giriş/Çıkış Cihazları

Bu aygıtlar hem bilgi edinmeye hem de bilgisayar tarafından üretilen sonuçların iletişimine izin verir. Çok çeşitli giriş/çıkış cihazları bulunmaktadır.

Von Neumann Mimarisinin bahsettiği diğer iki unsur, Merkezi İşlem Birimi (CPU) olarak da adlandırılan İşlemcinin bir parçası olarak bulunur.

   Logical Arithmetic Unit/Mantıksal Aritmetik Ünite

Bilgisayarın, aritmetik ve mantıksal işlemler gibi temel işlemlerin yanı sıra veriler arasındaki ilişkisel veya karşılaştırmalı işlemleri gerçekleştirmekten sorumlu parçasıdır.

   Control Unit/Kontrol Ünitesi

Mikroişlemcinin akıllı kısmı olarak da adlandırılır, işlemlerin her birini dönüşüm için ilgili alana dağıtmaktan sorumludur. Bilgisayarın gerçekleştireceği talimatların bulunduğu bellek adreslerini takip etmek, bilgiyi almak ve ilgili işlemi gerçekleştirmek için mantıksal aritmetik birime göndermekle sorumludur. Sonra sonucu tekrar belleğe aktarır ve bir sonraki talimata gider.

PC Kullanımı ve Sağlık

Bilgisayarların sürekli kullanımı, kullanıcıların sağlığında bozuklukların ortaya çıkmasına neden olabilir. Bilgisayarın yoğun kullanımından kaynaklanan sağlık hasarlarından bazıları göz problemleri, yorgunluk problemleri, stres ve artan vücut ağırlığıdır. Bunlar, monitör, klavye, sandalye bileşenleri de dahil olmak üzere iş istasyonlarının zayıf dağılımı ile belirlenebilir.

Ekran, monitörün önünde çok fazla zaman harcayan insanların en sık fiziksel şikayetinin yorgun görme olduğunu motive eden, aydınlatma ve görme ile ilgili yeni düşünceler getiriyor.

Kuşkusuz, en iyi çözüm makinenin önündeki saatleri azaltmaktır, ancak başka bir seçenek yoksa, ulaşılabilecek en iyi çözüm sık sık ara vermek ve bilgisayar ekipmanını doğru kullanmayı öğrenmektir.

   İlgili Yazılar

♦ ARPANET
♦ BOOTP Nedir?
♦ NTP Nedir?
♦ WEP Nedir?
♦ Ethernet Portu