BOOTP (Bootstrap Protokolü) Nedir?

BOOTP ve DHCP gibi ağ protokollerinin temel kavramlarını anlamak çok önemlidir. Ayrıca, bu protokoller bilgisayar ağları alanında kritik bir rol oynar. BOOTP ve DHCP, ağ içindeki ana bilgisayarlara IP adresleri atar. Ayrıca önyükleme bilgileri sağlarlar.

Bu makalede sizlere BOOTP ve DHCP arasındaki ilişkiyi anlatacağım. Öncelikle, çalışma mekanizmalarını anlatarak işlevlerini ve önemini daha iyi anlayacaksınız.

BOOTP’un Tanımı

BOOTP ve DHCP protokolleri, önyükleme bilgileriyle birlikte ana bilgisayarın IP adresini elde etmek için kullanılır. Her iki protokolün çalışması bir şekilde farklıdır. DHCP, BOOTP protokolünün genişletilmiş sürümüdür.

Bir yapılandırma dosyasında saklanan gibi İnternet’e bağlı bir bilgisayarın bilgilerine erişmek için bir yöntemdir, bu bilgiler bir TCP/IP internete bağlı bilgisayar tarafından bilinmelidir.

Bootstrap Protokolü, yukarıda verilen bilgileri disksiz bir bilgisayardan veya ilk kez başlatılan bir bilgisayardan almak için tasarlanmış bir istemci-sunucu protokolüdür. Bilgisayar veya iş istasyonunda disk yoksa işletim sistemi ve ağ yazılımı salt okunur bellekte (ROM) saklanır.

RARP, BOOTP’nin öncüsüdür ve aynı amaca sahiptir, ancak RARP’nin sınırlaması, onunla ilgili ek bilgileri değil, sadece IP bilgilerini sağlamasıdır.

Alt ağ maskesine ve ağ geçidi yapılandırmasına izin verme avantajına sahip olan rarp komutuna bir alternatiftir. Ağ istemcileri tarafından IP adreslerini otomatik olarak almak için kullanılır. Başlangıçta, ilk ağ bağlantılarını kurmak için bir önyükleme disketi kullanılmasını gerektiriyordu, daha sonra ağdan doğrudan önyüklemeye izin vermeye başladı.

Yukarıda açıklandığı gibi, BOOTP statik yapılandırmaya izin veren bir protokoldür. BOOTP’nin statik doğasının arkasındaki neden, İnternet’in geri kalanına yalnızca bir yönlendirici bağlandığında yönlendiricileri dinamik olarak bulma veya yönlendiricileri değiştirme gereksiniminin ortadan kaldırılmasıdır. Ancak, birden fazla yönlendirici varsa bunlar İnternet’e bağlanır. Bir ana bilgisayar başlangıçta varsayılan rotayı alma girişimi, tek bir yönlendirici başarısız olursa bağlantı kaybına neden olabilir.

Özellikleri

• DHCP’den önce tasarlanmıştır.
• Genellikle bilgisayarların veya işletim sisteminin önyükleme işleminde yapılan ağ istemcilerine otomatik olarak bir IP adresi atar.
• IP ağları üzerinden ve UNIX tabanlı disksiz iş istasyonları tarafından uzaktan önyükleme için kullanılır.
• Sağlayıcı uzantıları adı verilen sınırlı sayıda istemci yapılandırma parametresini destekler.

BOOTP ve DHCP Arasındaki Fark

BOOTP ve DHCP arasındaki temel fark, BOOTP’nin IP adreslerinin statik yapılandırmasını desteklerken, DHCP dinamik yapılandırmayı desteklemesidir. DHCP’nin internete bağlı bilgisayarın IP adreslerini otomatik olarak atar ve alır ve ayrıca bazı ek özelliklere sahiptir.

BOOTP sunucusu, bir istemci IP adresini istediğinde fiziksel adresten IP adresine eşleme içeren bir tablo kullanır. BOOTP mobil makinelerle uyumlu değildir; Yalnızca fiziksel ve IP adresleri arasındaki bağlantı statik ve tabloya sabitlendiğinde iyi çalışır. Sınırlı bir yayın adresi kullanır (255.255.255.255).

BOOTP statik bir protokoldür ve manuel yapılandırmayı destekler. Öte yandan, DHCP dinamik bir protokoldür ve IP adreslerinin manuel, dinamik ve otomatik yapılandırmasını destekler.

İsteğe bağlı IP adresleme DHCP’de sağlanırken, BOOTP IP adreslerinin kalıcı olmayan atamasını (kiralama) desteklemez.

DHCP mobil makineleri yönetebilir. Aksine, mobil makinelerdeki bilgileri yapılandıramaz veya bunlara erişemez; ve sadece sabit bağlantılarda iyi çalışır.

DHCP nadiren başarısız olurken, BOOTP manuel yapılandırmanın kullanımı nedeniyle hatalara eğilimlidir.

BOOTP ve DHCP, bir ana bilgisayarın sunucudan IP parametrelerine erişmek veya bunları yapılandırmak için kullandığı protokollerdir. DHCP, BOOTP uzantısıdır. BOOTP’de, bu işlemler ana bilgisayarın başlatılması sırasında gerçekleşir. DHCP, ISS’ler arasında popülerdir çünkü bir ana bilgisayarın geçici bir IP adresi almasına izin verirken BOOTP’de durum böyle değildir. DHCP, BOOTP’den daha ayrıntılı bilgi sağlar ve daha verimlidir.

Nasıl Çalışır?

1. Donanım RAM’inde müşteri tarafından belirlenebilen donanım adresidir.
2. İstemci, donanım adresini kullanarak sunucuya bir UDP datagramı gönderir, onu bilmek ve sunucunun adresini bilmek durumunda, bunları kullanabilir, ancak istemcilerin genellikle IP yapılandırma verileri yoktur. UDP bağlantı noktası 67 numaralıdır.
3. Datagram sunucu tarafından alınır, istemcinin IP adresini içeren yapılandırma dosyasında istemcinin donanım adresini arar, UDP datagramında kalan alanları doldurur ve UDP bağlantı noktası 68’i kullanarak istemciye döndürür.
4. Yanıt alındıktan sonra, istemci kendi IP adresini kaydedecek ve önyükleme işlemini başlatacaktır.

Bootstrap Format Biçimi

Bootstrap bilgi alışverişi, bir istemci tarafından gönderilen bir istek ve sunucudan gelen bir yanıt şeklinde olur. İstekler ve yanıtlar için yaygın bir mesaj biçimidir.

• Code/Kod: bir isteği veya yanıtı belirtir.
• TypeWH: Ethernet veya IEEE 802 ağları gibi donanım türünü belirtir.
• Length/Uzunluk: Donanım adresinin bayt cinsinden uzunluğu.
• Transaction ID/İşlem ID: İstemci bunu 0’a ayarlar. Yönlendirici, isteği başka bir sunucuya ileterek bu değeri artırır ve döngüler tanımlamak için kullanılır.
• Seconds/Saniye: Bu veriler istemci tarafından ayarlanır. İstemci başlatma işlemine başladığından bu yana saniye cinsinden geçen süredir.
• Flags Field/Bayraklar Alanı: Bayraklar alanının en önemli biti yayın bayrağı olarak kullanılır. Kalan bitlerin sıfıra ayarlanması ve ileride kullanılmak üzere ayrılması gerekir.
• IP Address of the Client/İstemcinin IP Adresi: istemci tarafından ayarlanır. Bilinen bir IP adresidir veya 0.0.0.0.
• IP Address/IP Adresi: İstemcinin IP adresi alanı 0.0.0.0 ise sunucu tarafından ayarlanır.
• Server IP Address/Sunucu IP Adresi: Sunucu tarafından ayarlanır.
• Router IP Address/Yönlendirici IP Adresi: BOOTP yönlendirme kullanılıyorsa gönderen yönlendirici tarafından ayarlanır.
• Client Hardware Address/İstemci Donanım Adresi: İstemci tarafından ayarlanır ve önyüklenen kayıtlı istemciyi tanımlamak için sunucu tarafından kullanılır.
• Server Hostname/Sunucu Ana Bilgisayar Adı: X’00 ‘ile biten isteğe bağlı sunucu ana bilgisayar adı.
• Name of the Boot File/Önyükleme Dosyasının Adı: istemci boş bırakır veya kullanılacak “önyükleme dosyası” gibi “yönlendirici” gibi genel bir ad belirtir.
• Manufacturer-Specific Area/Üreticiye Özgü Alan: İsteğe bağlı üreticiye özgü alan.

Sonuç

Sonuç olarak, BOOTP ve DHCP’nin farklarını anlamak çok önemlidir. Ayrıca, bu bilgi bilgisayar ağlarında sağlam bir temel oluşturur. BOOTP, sınırlı yeteneklere sahip statik bir protokoldür. Buna karşılık, DHCP dinamik yapılandırma ve ek özellikler sunar.

Bu nedenle, DHCP’yi daha verimli ve yaygın olarak kullanırız. Her iki protokol de IP adresleri atamada hayati bir rol oynar. Ayrıca, ana bilgisayarlara önyükleme bilgisi sağlarlar. Kısacası, ağ kaynaklarını etkili bir şekilde yönetmek ve optimize etmek için BOOTP’yi bilmemiz gerekiyor.