Hyper-V Üzerinde Sanal Makine Oluşturma

Bu yazımızda, Windows 10 64 Bit işletim sistemi üzerinde Hyper-V sanallaştırma yazılımını kullanarak yeni bir sanal makine nasıl oluşturulur ve ayarları nasıl yapılır inceleyeceğiz.

Hyper-V Kullanarak Windows 10 veya Windows 11 Üzerinde Yeni Bir Sanal Makine Oluşturma

Hyper-V, Microsoft tarafından geliştirilen ve Windows 8, 8.1 ve 10 işletim sistemlerinde yerleşik olarak gelen ücretsiz bir sanallaştırma programıdır. Bu sanal makine programı yalnızca ev kullanıcılarının sistemleri için değil, aynı zamanda işletmeler tarafından kullanılan Windows Server ailesi için de geliştirilmiştir.

Microsoft Hyper-V yazılımını kullanarak fiziksel yani host bilgisayarınızda sanal makineler oluşturabilir onları gerçek bir bilgisayar gibi kullanabilirsiniz.

Bu yazılım donanım sanallaştırma özelliğini destekleyerek Hypervisor sistemi sayesinde host cihazın donanım kaynaklarını sanal makinelerde kullanmaya izin verir.

Hyper-V, şirketlerin bilgi işlem departmanlarında donanım maliyetlerinden tasarruf etmek ve daha hızlı çözümler sunmak için yaygın olarak kullanılır. Bu sanallaştırma aracı, bir Windows sunucu üzerine kurulduğunda ise birden fazla fiziksel sunucu gereksinimi ortandan kaldırır ve çoklu görevlerin tek bir sanal sunucu üzerinde yönetimini sağlayarak LAN ve WAN ağlarında servislerin daha kolay yönetilmesini kolaylaştırır.

Sanal Makine Kurulumu

Sanallaştırma özelliğini destekleyen bir bilgisayara sahipseniz, hem Hyper-V hem de VMware, VirtualBox veya Fusion programlarını kullanarak host cihazınızın donanım kaynaklarını paylaşan bir sanal PC oluşturabilir ve onun üzerine sanallaştırma yazılımı tarafından desteklenen bir işletim sistemi kurabilirsiniz.

Hyper-V kullanarak yeni bir sanal bilgisayar oluştururken kuracağınız işletim sisteminin donanım yazılım türünü belirlemeniz gerekiyor. Çünkü, VM’yi hazırladıktan sonra Firmware türünü UEFI’den BIOS’a veya BIOS’tan UEFI’ye değiştiremezsiniz.

Bilgisayarınızın sanallaştırma özelliğini destekleyip desteklemediğini bu yazımızdan öğrendikten sonra kullandığınız işletim sisteminize Hyper-V’yi kurunuz ve ardından onu çalıştırınız.

Adım 1

Hyper-V Client yazılımını çalıştırdıktan sonra sanal makine sihirbazını açmak için araç menüsünden Action (Eylem) / New (Yeni) / Virtual Machine (Sanal Makine) seçeneğine tıklayınız. Ayrıca, programın sağ kısmındaki hızlı erişim panelinden bu sihirbazı açabilirsiniz.

Adım 2

Sanal PC sihirbazı açıldığında Before You Begin (Başlamadan Önce) penceresi ile karşılaşacaksınız. Bu pencerede Finish (Bitir) butonuna tıklayarak varsayılan ayarlar ile yeni bir VM oluşturabilir veya Next (İleri) butonuna tıklayarak manuel bir VM oluşturabilirsiniz.

Daha sonra VM sihirbazını açtığınızda bu pencereyi görüntülemek istemiyorsanız, Do not show this page again (Bu sayfayı bir daha gösterme) seçeneğini işaretleyebilirsiniz.

Daha detaylı ve profesyonel bir VM oluşturmak için Next butonuna tıklayarak devam ediniz.

Adım 3

Specify Name and Location (Ad ve Konumu Belirtin) penceresinde Name kısmına kuracağınız işletim sisteminin adını yazınız ve ayrıca VM’yi host diskinizin depolama alanı üzerine yedeklenmesini istemiyorsanız farklı bir konum seçebilirsiniz.

Eğer host bilgisayarınızda SSD veya NVMe tabanlı bir disk kullanıyorsanız ve yalnızca tek bir sanal makine kullanacaksanız, host diskinize kurulum yapmayı tercih edebilirsiniz. Daha eski donanıma sahip bilgisayarlarda diskin okuma ve yazma hızları oldukça düşük olduğundan bu adımda VM’yi harici bir SSD depolama aygıtına yedeklemek performans açısından faydalıdır.

Store the virtual machine in a different location (Sanal makineyi farklı bir konumda depolayın) seçeneğini işaretledikten sonra Browse (Gözat) butonu aracılığıyla portable diskinizdeki bir klasörü seçiniz ve Next’e tıklayarak devam ediniz.

Adım 4

Windows’un 64 Bit tabanlı daha yeni bir dağıtımını kuracaksanız, Specify Generation (Nesil Belirtin) penceresinde Generation 2 seçmeniz gerekir. Generation 2, hem güvenlik hemde performans bakımından tercih edilen bir türdür.

• Generation 1: Hem 32 Bit hemde 64 bit tabanlı sistemleri destekler ve BIOS donanım yazılımını içerir.
• Generation 2: Sadece 64 Bit tabanlı sistemleri destekler ve UEFI donanım yazılımını içerir.

Adım 5

Assign Memory (Bellek Atama) penceresinde guest makine üzerinde çalışacak işletim sistemi için host’unuzun RAM kapasitesine göre bir RAM boyutu ayarlamanız gerekir. Örneğin, Windows 10 sistemi için Startup Memory (Başlangıç Belleği) kısmına varsayılan boyut yerine 4096 MB (4 GB) yazdığınızda guest sistem 4 GB RAM ile çalışacaktır.

Bu pencerede Dynamic Memory (Dinamik Bellek) özelliğini etkinleştirerek guest sistemin Startup RAM boyutundan daha fazla RAM boyutuna ihtiyacı olduğunda host kaynaklarından RAM boyutunun otomatik olarak arttırılmasını sağlayabilirsiniz.

Sanal makinenin RAM ayarlarında maksimum boyutu 8 GB olarak yapılandırdığınızda, guest sistem daha fazla RAM boyutuna gereksinimi olduğunda host bilgisayarınızın RAM’inin maksimum 8 GB boyutuna erişecektir ve böylece sanal PC daha kararlı ve performanslı çalışacaktır.

Dinamik bellek özelliğini etkinleştirmezseniz, sanal bilgisayar yalnızca Startup Memory kısmında belirtilen boyutu kullanacaktır. Kısacası, VM sadece 4 GB RAM boyutu kullanacaktır ve daha fazla alana ihtiyaç duyduğunda hypervisor tarafından otomatik olarak RAM boyutu arttırılmayacaktır.

Adım 6

Hyper-V üzerinde Virtual Switch Manager (Sanal Anahtar Yöneticisi) kullanarak Internal Switch veya External Switch oluşturmadıysanız, bu pencerede Default Switch seçerek sanal makineyi İnternet’e bağlamak için NAT bağlantısını kullanabilirsiniz.

Default Switch, host bilgisayarınızın ağına erişmek için NAT’ı kullandığı için host ile VM arasında dosya transferi yapamazsınız ve ağ üzerinden guest sisteme erişemezsiniz. Bu durum, güvenlik açısından önemlidir çünkü sanal PC’de yapacağınız işlemler host sisteminizi etkilemez. Böylece, sanal sisteminize bir virüs bulaştığında ağ üzerinden host sisteminize erişmesine engel olursunuz.

Adım 7

Sanal Hard Disk yapılandırmasında yeni bir sanal disk oluşturabilir veya daha önceden kurduğunuz bir sanal makinenin sanal diskini ekleyebilirsiniz. Sanal PC’nin depolanacağı yeri harici bir disk üzerindeki bir konumda yapılandırdıysanız, oluşturacağınız sanal diskte aynı konuma yedeklenecektir.

Kuracağınız sanal makinenin disk boyutunu ihtiyaçlarınıza göre Size (Boyut) kısmından arttırabilir veya azaltabilirsiniz.

Adım 8

Kurulum seçenekleri penceresinde guest makineye işletim sistemini daha sonra kurmayı seçtiğinizde sanal makinenin ayarlarından ISO imajını ekleyebilirsiniz. Fakat, bu adımda VM’ye bootable (önyüklenebilir) bir ISO imajını Browse butonu aracılığıyla ekledikten sonra sistem kurulumuna hemen başlayabilirsiniz.

Eğer ağ ortamınızda Windows Server varsa, en alttaki seçeneği etkinleştirerek Windows Deployment Services ile ağ üzerinden sanal makineye işletim sistemi kurabilirsiniz.

Sanal makinenin Generation türünü 1 olarak seçerseniz, kurulum seçeneklerinde fiziksel CD/DVD sürücüsünü kullanarak sistem yükleyebilirsiniz. Ayrıca, eski sistemleri kurabilmek için vfd dosya uzantılı Floppy disk aygıtı ekleyebilirsiniz.

Adım 9

Browse butonuna tıkladıktan sonra bilgisayarınıza indirdiğiniz Windows 10 ISO imajını seçiniz ve Open (Aç) butonuna tıklayınız.

Adım 10

Kurulum seçeneklerinde Windows ISO dosyasını konumunu belirttikten sonra Next’e tıklayarak devam ediniz.

Adım 11

Sanal makine oluşturma sihirbazının son aşamasında yaptığınız ayarları belirten özet penceresini kontrol ettikten sonra Finish’e tıklayınız.

Adım 12

Sanal bilgisayarı oluşturduktan sonra kuruluma başlamadan önce ayarlarını doğru bir şekilde yapmanız gerekir. Bu yüzden, VM üzerinde sağ tuşa tıkladıktan sonra Settings (Ayarlar) tıklayarak donanım ve yönetim penceresini açınız.

Sanal Makinenin Donanım Ayarlarını Yapılandırma

Hyper-V’de sanal makine ayarlarını yapılandırarak guest işletim sisteminin daha performanslı ve güvenli hale getirebilirsiniz. Diğer sanallaştırma yazılımlarında olduğu gibi, bu yazılım ile de sanal işlemci sayısını değiştirebilir veya RAM boyutunu ayarlayabilirsiniz.

Adım 1: Add Hardware (Donanım Ekle)

Hyper-V ayarları penceresindeki ilk ayar donanım eklemedir. Bu seçeneği kullanarak sanal makineye sanal HDD, ağ bağdaştırıcı, RemoteFX 3D video bağdaştırıcı ve Fibre Channel bağdaştırıcı ekleyebilirsiniz.

RemoteFX 3D Video Adapter varsayılan olarak pasif durumdadır, çünkü host bilgisayarınızın sisteminde devre dışıdır. PowerShell kullanarak bu özelliği etkinleştirebilir ve host GPU’yu VM’ye ekleyebilirsiniz.

Adım 2: Firmware (Donanım Yazılımı)

Generation 2’yi seçtiğinizde ayarlar penceresinde Firmware bölümünden VM’nin önyükleme sırasını değiştirebilirsiniz. Ayrıca, seçili aygıtın detaylı boot kaydını inceleyebilirsiniz.

Generation 1 yapısında ise UEFI destekli olmayan işletim sistemlerini kurmak için BIOS seçeneği mevcuttur. BIOS ayarlarında boot sırasındaki CD, IDE, ağ kartı ve floppy aygıtlarından birini birincil olarak yapılandırabilirsiniz.

Adım 3: Security (Güvenlik)

Security ayarlarında kuracağınız işletim sistemi için Secure Boot (Güvenli Önyükleme) özelliğini etkinleştirebilir ve UEFI yapısını Template (Şablon) kısmından değiştirebilirsiniz.

• Microsoft Windows: Windows işletim sistemlerini kurduğunuzda VM’de güvenli boot etkinleştirmek için bu seçeneği seçmelisiniz.
• Microsoft UEFI Certificate Authority: Linux tabanlı Ubuntu, Debian gibi işletim sistemlerini kurduğunuzda VM’de güvenli boot etkinleştirmek için bu seçeneği seçmelisiniz.
• Open Source Shielded VM: Linux tabanlı korumalı sanal bilgisayarlarda güvenli boot etkinleştirmek için bu seçeneği seçmelisiniz.

Encryption Support (Şifreleme Desteği) sekmesinde sanal makineniz için sanallaştırılmış TPM (Trusted Platform Module/Güvenilir Platform Modülü) etkinleştirdikten sonra BitLocker kullanarak sanal HDD’nizi şifreleyebilirsiniz. Böylece, vhdx uzantılı sanal disk dosyanız başka Hyper-V guest makinelerinde çalışmaz.

Security Policy (Güvenlik Politikası) sekmesinde Enable Shielding (Korumayı Etkinleştir) seçeneğini işaretleyerek sanal makinede BitLocker şifreleme, Secure Boot, Virtual Trusted Platform Module ve Host Guardian Service gibi özelliklerin kullanımını etkinleştirebilirsiniz. Ayrıca, Windows Server 2016 sürümünde tanıtılan Host Guardian Service kullanarak Hyper-V sunucu üzerinde çalışan sanal makinelere yetkisiz erişim için bir güvenlik katmanı oluşturabilirsiniz.

Adım 4: Memory (Bellek)

Sanal bilgisayarın bellek yapılandırmasında VM’ye host kaynağından ayrılacak RAM boyutunu kurulacak sisteme uygun olarak yazabilirsiniz. Eğer host bilgisayarınızın RAM kapasitesi yüksekse, VM’nin daha stabil çalışması için daha fazla bellek boyutu yapılandırabilirsiniz.

Dynamic Memory (Dinamik Bellek) özelliğini etkinleştirirseniz guest işletim sisteminde işlemlerin daha fazla RAM boyutuna ihtiyacı olması durumunda maksimum boyutta belirtilen değere kadar otomatik olarak kaynak ayrımı yapılacaktır. Eğer sistemde herhangi bir işlem yapılmıyorsa ve durum olarak boştaysa, yalnızca minimum alanında belirtilen RAM boyutu kullanılarak host bilgisayardan daha verimli kaynak ayrımı yapılarak sistemin kararlılığı arttırılır.

Memory Buffer (Bellek Arabelleği), sanal makinenin anlık olarak ihtiyaç duyduğu RAM değerini belirtir. Bu arabellek değeri, geçerli RAM boyutundan %20’lik bir boyutu ayırır ve boşta tutar. Böylece, guest makineye host’tan RAM boyutu ayrılmadan önce arabellek boyutu kullanılır. Kısacası, VM için 5 GB bir boyut belirlediyseniz, %20’lik yani 1 GB değeri boşta tutulacaktır ve VM anlık RAM’e ihtiyaç duyduğunda bu boyut kullanılacaktır.

Memory Weight (Bellek Yükü/Tercihi) ise, Hyper-V’de çalışan diğer sanal makinelerin kullandığı RAM boyutunun karşılaştırılması sonucu belirlenen VM’ye daha fazla RAM önceliği verilmesi için yapılandırılır.

Adım 5: Processor (İşlemci)

Processor (İşlemci) donanımı ayarlarında, sanal makine için host bilgisayarınızın desteklediği kapasiteye göre sanal işlemci sayısını arttırabilir ve daha fazla performans artışı elde edebilirsiniz.

Resource Control (Kaynak Kontrolü) ayarlarında Virtual Machine Reserve özelliği VM için belirtilen sanal işlemci sayısının host CPU üzerinden kesin olarak tahsis edilmesini sağlar. Bu özellik, host CPU‘ya daha fazla yük bindirir fakat SQL Server gibi servisler için kullanılabilir.

VM’nin vCPU sayısını 4 olarak yapılandırırsanız ve Virtual Machine Reserve değerini de %100 olarak ayarlarsanız, VM için mantıksal işlemci sayısı garanti edilir. Fakat, ayrılan mantıksal işlemciler diğer VM’lerde kullanılamaz.

Virtual Machine Limit özelliği, sanal makineye tahsis edilen mantıksal işlemci sayısını kısıtlar. Relative weight (Göreceli Ağırlık) ise, guest makineye atanan 1 ile 10000 arasındaki bir sayının değerlendirilmesi sonucunda host CPU kaynağının diğer sanal makinelere göre önceliğini ayarlar.

Adım 6: Processor Compatibility (İşlemci Uyumluluğu)

İşlemci uyumluluk ayarı, fiziksel bilgisayarınızda kurulu Hyper-V ile çalıştırdığınız bir sanal makineyi farklı bir fiziksel bilgisayar üzerinde çalıştırabilme yeteneği sunar. Yedekli bir sunucu yapısında kullanıldığında herhangi bir hata durumunda sanal makine diğer sunucuya kolayca migrate edilebilir ve sorunsuz olarak çalışabilir. Fakat, işlemci uyumluluğu ayarı Intel ve AMD markalı işlemcili sunucular arasında kullanılamaz.

Adım 7: Processor NUMA (Non-Uniform Memory Architecture)

NUMA (Non-Uniform Memory Access/Tekdüze Olmayan Bellek Erişimi), işlemci veriyolundaki yükü arttırmadan işlemcinin hızının geliştirilmesine yardımcı olan bir özelliktir. İşlemci, belleğin yakın bölümlerine hızlı erişebilirken, uzak bölümlerine erişmesi uzun sürebilir.

Hyper-V Host üzerinde multiprocessor yapısında her CPU’nun bellek grupları vardır. Bir VM, işlemcinin cache (önbellek) belleğinden daha fazla alana ihtiyacı olduğunda kendi local bellek grubunu kullanır. Local bellek grubuna erişim hızlı olur fakat anakart üzerindeki diğer CPU’nun bellek grubuna erişimi daha uzun sürebilir. Bu yüzden, NUMA teknolojisi VM’de daha iyi ölçeklenebilirlik ve performans için CPU ile RAM grupları arasındaki önceliği ayarlayarak uzak bellek gruplarına erişim sırasındaki darboğazı engeller.

Hyper-V Client veya Host üzerinde çalışan tüm VM’ler NUMA topolojisine sahiptir. Bu özellik, host’un ve VM’nin donanımına bağlı olarak otomatik olarak ayarlanır. Bir sanal makine tek bir NUMA düğümünden daha fazla sanal belleğe veya sanal CPU’ya ihtiyaç duyduğunda daha fazla NUMA grubuna ihtiyaç duyar.

NUMA Topology ayarlarında host’un maksimum desteklediği işlemci sayısı otomatik olarak ayarlanır. Fakat, VM’nin NUMA grubunda kullanacağı işlemci sayısı maksimum 64 CPU’ya kadar değiştirilebilir. Maksimum bellek boyutu alanında, her NUMA grubunun kullanacağı boyut değiştirilebilir ve soket başına NUMA node sayısı alanında da host CPU’nun kullanacağı NUMA grupları arttırılabilir. Fiziksel bir sunucu üzerinde NUMA ayarlarını doğru olarak yapabilmek için bu makeledeki teknik incelemeye göz atabilirsiniz.

Virtual (Sanal) NUMA yapısı varsayılan olarak donanım topolojisini otomatik olarak keşfeder ve yapılandırır. NUMA ayarlarını olduğu gibi kullanmak daha iyi olabilir fakat bu ayarları değiştirerek daha fazla performans artışı elde edersiniz. Eğer bu ayarları değiştirdiyseniz ve tekrar varsayılan ayarlara geri dönmek istiyorsanız, host bilgisayarın NUMA topolojisini Use Hardware Topology (Donanım Topolojisini Kullan) butonu ile sıfırlayabilirsiniz.

Adım 8: SCSI Controller (SCSI Denetleyici)

SCSI denetleyici ayarlarında sanal makineye yeni bir sanal CD, DVD veya HDD ekleyebilirsiniz ya da silebilirsiniz. VM’ye eklemek istediğiniz sürücü türünü seçtikten sonra Add (Ekle) butonuna tıklamanız ve ayarlarını yapmanız yeterlidir.

Sanal bilgisayarınıza yeni bir sanal disk eklemek yerine fiziksel bir disk eklemek istiyorsanız, Add butonuna tıkladıktan sonra açılan pencerede Physical Hard Disk (Fiziksel Sabit Sürücü) etkinleştirmeniz ve listeden host’unuza takılı olan diski seçmeniz gerekir. Eğer HDD ayarlarda gözükmüyorsa, disk yönetiminden onu çevrimdışı olarak yapılandırmanız gerekir.

Eğer Generation 1 seçseydiniz, VM’nin ayarlarında SCSI disk kontrolcüsü yerine IDE kontrolcüsü olacaktı. Çünkü, Generation 1’de SCSI denetleyici ekleyemezsiniz.

Adım 9: Hard Drive (Sabit Sürücü)

SCSI Controller altında listelenen Hard Drive aygıtı ayarlarında sanal disk yerine fiziksel disk ekleyebilirsiniz. Fakat bu HDD ayarlarında en çok kullanacağınız seçenek Edit (Düzenle)’dir. VM’nin sanal diskinin performansını veya kapasitesini arttırmak için şunları yapabilirsiniz:

• Compact (Sıkıştır): Sanal diskin kapasitesini genişletmek için varolan diski sıkıştırabilirsiniz.
• Convert (Dönüştür): Sanal diskin uzantısını VHD’den VHDX’e veya tam tersine dönüştürebilirsiniz.
• Expand (Genişlet): Sanal diskin boyutunu arttırabilirsiniz.

Inspect (İncele) seçeneği ile sanal diskin depolandığı konumu, adını, maksimum dosya boyutunu, geçerli dosya boyutunu kontrol edebilirsiniz. vHDD’yi VM’den silmek ve yeni bir sanal HDD eklemek için önce Remove (Sil) butonuna tıklayabilir ve ardından Add ile yeni bir disk ekleyebilirsiniz.

Adım 10: Quality of Service (Hizmet Kalitesi)

Sanal makinelerin disk yapılandırmalarında Quality of Service (Servis Kalitesi) özelliğini etkinleştirerek host’tan VM’lere tahsis edilen depolama kaynaklarının performansını yönetmek için kullanabilirsiniz.

Sanal HDD’nin çalışma etkinliğini izleyerek I/O (Giriş/Çıkış) performanslarını inceleyebilir ve diğer sanal diskler arasında I/O kaynaklarını yöneterek diskler üzerinde oluşabilecek darboğazların oluşmasını engelleyebilirsiniz.

Adım 11: DVD Drive (DVD Sürücü)

VM’yi oluştururken bir ISO dosyası eklemediyseniz, DVD Drive ayarlarında Image File (İmaj Dosyası) konumundan onu ekleyebilirsiniz. Ayrıca, DVD sürücüyü silmek isterseniz, aygıt seçiliyken Remove butonuna tıklayabilirsiniz.

Generation 1 sanal makine oluşturursanız, DVD ayarlarında Physical Drive seçeneğini göreceksiniz. Bu seçenekle host DVD sürücüye yerleştirdiğiniz bir Windows kurulum medyası ile kurulum yapabilirsiniz.

Adım 12: Network Adapter (Ağ Bağdaştırıcı)

Network Adapter (Ağ Bağdaştırıcı) ayarlarında Virtual Switch seçeneklerinde varsayılan olarak Default Switch seçilidir, çünkü Virtual Switch Manager üzerinde herhangi bir Internal veya External Switch yapılandırılmadı.

Default Switch, host bilgisayarın ağına erişebilmek için NAT bağlantısını kullanır. VM, bu Switch’i kullanarak İnternet’e erişebilir, fakat fiziksel bilgisayarınızın bağlı olduğu yerel ağa erişemez. Bu sorunu gidermek için bir External Switch oluşturarak ağ bağdaştırıcı türünü host’un Ethernet veya WiFi kartını seçmeniz gerekir.

VLAN ID ayarlarında VM’yi herhangi bir VLAN grubuna üye yapmak için önce ilgili seçeneği etkinleştirmeniz ve VLAN numarasını yazmanız gerekir. Bandwidth Management (Bant Genişliği Yönetimi) ayarlarında Hyper-V’de çalışan tüm sanal makinelerinize eşit düzeyde minimum ve maksimum Mbps atayarak ağ bağlantınızı optimize edebilirsiniz. Eğer yeni bir ağ bağdaştıcısı eklemek istiyorsanız Remove ile aygıtı silebilir ve yeni bir tane ekleyebilirsiniz.

Adım 13: Hardware Acceleration (Donanım Hızlandırma)

VM’nin ağ kartı için donanım hızlandırma ayarlarında VM Queue, IPsec Task Offloading ve Offloaded SA seçeneklerini yapılandırabilirsiniz.

• Virtual Machine Queue: Bu özellik, VM’nin paylaşılan belleğini kullanarak direk ağ üzerinden veri aktarımını etkinleştirir. Host’un fiziksel NIC aygıtının bu özelliği desteklemesi gerekir.
• IPsec Task Offloading: IPsec, ağ trafiğindeki veri akışını şifrelemek için kullanılır. Donanım kaynaklarını aşırı kullanmamak için bu özelliği etkinleştirerek ağ yükünü ağ kartına aktarabilirsiniz.

Adım 14: Advanced Features (Gelişmiş Özellikler)

Ağ kartının gelişmiş özelliklerinde güvenlik ile ilgili ileri düzey ayarlar yer almaktadır.

• MAC Address: Ağ trafiğinde giden paketlerde kaynak MAC adresini Dynamic veya Static olarak yapılandırmanıza izin verir.
• DHCP Guard: Ağ ortamında yetkisiz olarak DHCP sunucu gibi yanıt mesajları gönderen sunucuların paketlerini düşürür ve ağ güvenliğini bir üst seviyeye çıkarır.
• Router Guard: Ağda yetkisiz olarak konumlandırılan veya paketler gönderen Router’lardan Advertisement ve Redirection mesajları almayı engeller.
• Protected Network: Bu özellik yalnızca Clustered VM’ler için kullanılır ve herhangi bir ağ hatası meydana geldiğinde Live Migration özelliği ile VM diğer host’lara otomatik olarak taşınır.

• Port Mirroring: Ağda gelen ve giden paketlerin kopyalanarak hedef porta veya makineye gönderilip ağı izleyen ve analiz eden programlar tarafından yerel trafiğin yönetimi takip edilir. Port Mirroring varsayılan olarak None olarak seçilidir, fakat bu ayarı Source (Kaynak) veya Destination (Hedef) olarak yapılandırabilirsiniz.
• NIC Teaming: Birden fazla ağ kartına sahip sanal sunucularda tüm NIC’leri tek bir kart olarak yapılandırarak ağ hatalarına karşı önem almaya yardımcı olur.
• Device Naming: Tek bir sanal makinede takılı olan ağ bağdaştırıcıların isminin değiştirilmesine izin verir ve karmaşıklığı minimuma indirir.

Sanal Makinenin Yönetim Ayarlarını Yapılandırma

Hyper-V’de sanal makine donanım ayarlarını yapılandırdıktan sonra yedekleme, servisler veya VM’nin hata durumunda davranışı gibi yönetim ayarlarını ele alacağız.

Adım 1: Name (İsim)

Guest işletim sisteminin adını daha sonradan değiştirmeyi plandığınızda isim değişikliğini Management (Yönetim) ayarlarının altındaki Name kısmından yapabilirsiniz. Ayrıca, VM’de çalıştırdığınız servisleri veya yaptığınız değişiklikleri not alanına ekleyebilirsiniz.

Adım 2: Integration Services (Bütünleştirme Servisleri)

Hyper-V Integration Services, bir host sunucuda veya VM üzerinde hem performans hem de kullanıcılara işlevsellik sunan bir hizmet yazılım paketidir.

• Operating System Shutdown (İşletim Sistemini Kapatma): Bu servis, VM’de çalışan guest işletim sistemini normal bir şekilde kapatmaya izin verir.
• Time Synchronization (Zaman Senkronizasyonu): Host sunucu ile sanal makinenin sistem saatini senkronize eder.
• Data Exchange (Veri Takası): Host sunucu ile sanal makinenin arasında meta veri alışverişi yapar ve bilgisayar hakkında genel yapılandırma bilgilerini toplar.
• Heartbeat: Guest işletim sisteminin doğru bir şekilde başlatıldığını düzenli aralıklarla kontrol eder.
• Backup (Volume Shadow Copy): VM’nin olası hatalara karşı yedeklenmesine izin verir ve tüm sistem dosyalarını tek bir dosyada yedekler.
• Guest Services: Varsayılan olarak devre dışı gelen bu özellik, Hyper-V host ile sanal makineler arasında ağ bağlantısına gerek olmadan dosyaları kopyalamaya izin verir. Daha eski Windows sürümlerinde ise otomatik olarak tanınmayan aygıtların sürücüleri kurar. Ayrıca, daha iyi video görüntüsü, uzak masaüstü deneyimi ve daha işlevsel mouse desteği sunar.

Adım 3: Checkpoints (Denetim Noktaları)

Checkpoint, sanal makinenin anlık durumunu kaydeden ve meydana gelen sistem hatalarını hızlıca çözmek için daha önce alınan anlık durumdan revert (geri döndürme) eden bir özelliktir.

Hyper-V Checkpoint ayarlarının iki türü vardır:

1. Production Checkpoints: VM için tutarlı bir veri yedeği almak için tam yedekleme çözümü sunar. Windows sistemler için Shadow Copy Service ve Linux sistemler için File System Freeze servislerini kullanır ve sanal belleğin anlık durumunu yedeklemez.
2. Standard Checkpoints: Snapshot oluşturulmaya başlandığında VM’nin ve belleğin anlık durumunu alır, fakat Active Directory gibi servislerin kullanıldığı ortamlarda veri tutarsızlığına neden olabileceği için tam bir yedek çözümü sunmaz.

Kişisel veya kurumsal çözümlerinize göre bir checkpoint yöntemi yapılandırarak stabil bir yedekleme çözümü oluşturabilirsiniz. Checkpoint File Location kısmında alınan snapshot’ları VM’nin kurulu olduğu konumdan başka yere yedeklemek istiyorsanız, harici bir depolama biriminin konumunu yapılandırabilirsiniz.

Hyper-V Checkpoints özelliği varsayılan olarak etkin olduğunu unutmayınız. Eğer VM’de yapacağınız işlerin bir önemi yoksa, bu özelliği kapatabilirsiniz.

Adım 4: Smart Paging File Location (Akıllı Sayfalama Dosya Konumu)

Guest işletim sistemi için sanal belleğin yeterli olmadığı durumlarda disk alanından tahsis edilen ve sistem tarafından otomatik olarak yönetilen bölümdür. Smart paging dosyasının depolama konumunu bu pencereden değiştirebilirsiniz.

Adım 5: Automatic Start Action (Otomatik Başlatma Eylemi)

Fiziksel bilgisayar veya host sunucu yeniden başlatıldığında veya herhangi bir hatadan otomatik olarak yeniden başladığında, sanal makineyi host sistemin açılmasından sonra otomatik olarak yeniden başlatabilirsiniz.

• Nothing (Hiç Birşey Yapma): Hyper-V sunucu yeniden başladığında seçilen sanal makineye hiçbir etki yapmaz.
• Automatically start if it was running when the service stopped: Hyper-V sunucu kapatılmadan önce sanal makine çalışır durumdaysa sunucu tekrar açıldığında VM otomatik olarak başlatılır. Bu seçenek daha çok test ortamlarında kullanılışlıdır.
• Always start this virtual machine automatically: Sunucu yeniden başlatıldığında sanal makinenin Startup Delay (Başlatma Gecikmesi) değerinde belirtilen zamana göre otomatik olarak yeniden başlatılmasını sağlar. Kurumsal şirketlerin domain yapısında kullandığı Active Directory, SQL Server gibi önemli servisleri yürüten sanal makineler, sunucunun yeniden başlatılmasında otomatik olarak yeniden başlatılması sağlanarak stabil bir yönetim düzeni oluşturulabilir.

Örneğin, Active Directory servisi VM1 üzerinde çalışıyorsa, bu VM1’de 0 saniye başlatma gecikmesi kullanarak sunucunun yeniden başlamasıyla AD servisinin hemen çalışabilirliği garanti edilir. AD servisinden sonra, VM2’de yapılandırılan SQL Server çalışması için 40-60 saniye startup delay belirlenebilir. Böylece, SQL Server’in Active Directory hizmetleriyle otomatik bir şekilde sorunsuz olarak bağlanması sağlanır.

Adım 6: Automatic Stop Action (Otomatik Kapatma Eylemi)

Host bilgisayar elektrik kesintisinden veya güç kaynağı sisteminden dolayı aniden kapandığında sanal makinelerin davranışını seçebilirsiniz.

• Save the virtual machine state: Host’un kesinti durumunda VM’nin anlık durumunu bir dosyaya kaydeder ve sistem tekrar açıldığında o dosyayı okur ve hiçbir şey olmamış gibi VM’nin kaldığı yerden çalışmasını garanti eder.
• Turn off the virtual machine: Host bilgisayarın kesinti durumunda VM’deki güç fişi direk çekilir. VM tekrar açıldığında sistem hataları ile sonuçlanabilir.
• Shut down the guest operating system: Host’un kesinti durumunda VM düzgün bir şekilde kapatılır fakat yeniden başladığında çalışan servisler zaman alabilir.

Sanal Makineye Bağlanma ve Windows Kurulumunu Başlatma

Hyper-V ile sanal makine oluşturduktan sonra ve VM’nin ayarlarını detaylı olarak yapılandırdıktan sonra artık Windows kurulumuna başlayabilirsiniz.

Adım 1

Sanal bilgisayar kurulumu sonrası Hyper-V’nin ana ekranında oluşturduğunuz sistemi göreceksiniz. Burada, VM’yi direk olarak Start (Başlat) seçeneği ile başlatabilirsiniz veya önce VM’ye Connect (Bağlan) seçeneği ile bağlantı kurunuz.

Adım 2

Sanal PC’ye bağlandıktan sonra sistemi başlatmanız gerekir, çünkü VM kapalı durumdadır. Guest makineye eklediğiniz ISO dosyası ile sisteminizi önyüklemek için Start’a tıklayınız.

Adım 3

VM, Windows 10 21H1 ISO imajı ile başlatıldığında host klavyenizden herhangi bir tuşa basarak kurulum ekranına geçebilirsiniz.

Video

İlgili Yazılar

♦ Host’ta Sanallaştırmayı Etkinleştirme
♦ Hyper-V ile Windows 10 Kurulumu
♦ Hyper-V ile Windows 7 Kurulumu
♦ Hyper-V ile Windows 8.1 Kurulumu
♦ Hyper-V ile Windows XP Kurulumu