PAL (Phase Alternating Line) Nedir?

PAL (Phase Alternating Line/Faz Değiştirme Hattı), analog renkli televizyon sinyallerinin iletilmesinde kullanılan kodlama sistemini belirtmek için kullanılan addır.

PAL Video Formatı Nedir?

PAL sistemi, Avustralya ve bazı Amerika ülkelerinin yanı sıra çoğu Afrika, Asya ve Avrupa ülkelerinde kullanılmaktadır.

Bu sistem, 1963 yılında, NTSC sisteminin sunduğu renk tonlarındaki kaliteyi iyileştirme ve kusurları azaltmak için Telefunken laboratuvarlarında Dr. Walter Bruch tarafından geliştirildi.

Bununla birlikte, sinyal iletiminin temel kavramları NTSC sistemine dayanmaktadır.

PAL Formatı Özellikleri

PAL sistemi her hattın fazını değiştirerek renklilik bilgisi gönderir. Bu, oluşabilecek hataları otomatik olarak düzelterek faz hatalarının düzeltilmesine yardımcı olur.

Radyo sinyallerinde, sinyal gecikmelerinden dolayı faz hataları yaygındır. Analog videodaki bu hatalar renk tonlarını bozarak resmin kötü görünmesine neden olabilir.

Ancak alıcı, yakındaki çizgilerin ortalamasını alarak renk tonu hatalarını düzeltir. Bu, görülmesi renk değişikliklerinden daha zor olan renk sorunlarının azaltılmasına yardımcı olur.

Dolayısıyla PAL, NTSC’den daha iyidir çünkü PAL hatları faz değiştirir, bu da PAL’i daha karmaşık hale getirir. Başlangıçta insanlar faz hatalarını düzeltmek için gözlerimize güvendiler. Düzeltilmedikleri takdirde 5°’den büyük hataların görülmesi kolaydı.

PAL’in parlaklık sinyali, renk bilgisini yaklaşık 64 mikrosaniyelik gecikmelerle saklar. Bu, ekranın iki çizginin ortalama rengini gösterdiği anlamına gelir.

Gecikmelere neden olan ilk cihazlar pahalıydı ancak daha sonra ucuzladılar. Bu çözüm, NTSC’ye kıyasla PAL’e daha az yukarı ve aşağı renk ayrıntısı verdi. Ancak gözlerimiz yukarı ve aşağı renk bilgisi konusunda daha az seçicidir.

NTSC TV’lerde manuel renk sabitleyici bulunur. Teknik olarak NTSC, PAL’den daha iyidir. Ancak iyi çalışması için mükemmel sinyallere ihtiyacı var çünkü faz değişikliklerinden kolayca etkileniyor.

PAL, sinyal atlamaları konusunda harikadır, bu nedenle Avrupa’da çokça kullanılmaktadır. Avrupa, Kuzey Amerika’dan daha karmaşık manzaralara sahiptir. Ayrıca yerel TV kanalları ABD’de yaygınken Avrupa’da pek yaygın değil.

NTSC’nin PAL’den daha iyi olduğu tek şey görüntüyü yenileme hızıdır. Bu, büyük ekranlarda titremeyi durdurur.

NTSC ve PAL

PAL-DVD (720×576) görüntüsü, NTSC-DVD (720×480)’sinden daha fazla çözünürlüğe sahiptir. Ancak bu formatın görüntüsü daha fazla piksele sahip olduğu için, MPEG2‘ye sıkıştırırken daha yüksek bir sıkıştırma faktörü kullanılırsa daha fazla kalite kaybı yaşanır.

Diğer yandan NTSC’de sıkıştırma faktörü daha düşük olduğundan PAL’e göre daha az kalite kaybı yaşanır.

NTSC, saniyede 5 kareye daha fazla sahip olduğu için ekranda çok fazla hareketin olduğu veya ekranın bir kısmında çok hızlı hareketlerin olduğu sahnelerde daha iyi performansa sahiptir.

MPEG2 sıkıştırması daha fazla kareye sahip olarak bu türlerde daha iyi sonuçlar elde eder. Yinelenen alan indirmesi olmadığından bu format daha pürüzsüz olarak sayılabilir.

Film kameraları 24 tam karede çalıştığı için PAL formatına kıyasla %4 oranında daha hızlıdır, bu nedenle görüntü ve ses arasında bir uyumsuzluk vardır fakat bunu fark etmek zordur.

PAL, NTSC’den daha fazla görüntü titremesine sahip olduğu için daha fazla göz yorgunluğuna neden olur. NTSC sistemleri, 50Hz/25 FPS’de çalışan klasik titreşimine sahip olmadığı için gözleri daha az yorar.

Biçimleri

Renk sistemi yaygın olarak kare başına 625 satırlık bir video formatı ve saniyede 25 karelik bir ekran yenileme hızıyla kullanılır.

SECAM sistemini kullanmayı bırakan bazı Doğu Avrupa ülkeleri, SECAM’ın bazı teknik yönlerini PAL’de tutmak için uyarlamalar olan PAL-D veya K’yı kullandılar.

Brezilya’da, renk alt taşıyıcı frekansında NTSC’ye çok yakın olan 525 satırlık ve saniyede 29,97 kare versiyonu, PAL-M kullanılır.

Telekomünikasyon düzenleyicisi Anatel, 1970’lerin başında, renkli alıcıların ithalatını önlemek ve tek renkli alıcılarla uyumluluğu sağlamak için kendi standardını kullanmaya başladı. 60’lı yıllarda ülkede yapılan NTSC testleri, sinyal uzun mesafelere dağıtıldığında renk kalitesinde kayıplar oluyordu.

Siyah beyaz için M standardını kullanan tüm diğer ülkeler, renk sistemi olarak NTSC’yi kullanır.

Bu, Arjantin, Paraguay ve Uruguay’da, 625 satırlık standart sistemle kullanılır, ancak renk alt taşıyıcı frekansı NTSC’ninkine çok yakındır ve bu türler PAL-N ve PAL-CN’dir.

Bazı Latin Amerika ülkelerinde video ekipman üreticileri, NTSC-M, PAL-M ve PAL-N üç standart alıcı sunar.

Avrupa’da, yeni televizyon alıcıları tüm bu sistemlerden gelen sinyalleri görüntüleyebilir.

Çoğu, Fransız üreticilerin ekipmanı dışında, genellikle Fransa dışında, Doğu Avrupa ve Orta Doğu’dan da SECAM sinyalleri alabilir.

Hatta birçoğu, bir video oynatıcıdan veya oyun konsolundan gelen sinyaller için yalnızca video girişleri aracılığıyla temel bant NTSC-M standart sinyallerini görüntüleyebilir.

Dijital Sistem

Bu sistem analogdur ve 1980’lerde sinyali sayısallaştıran bir ekipman yapma girişimi vardı, ancak ticari olarak başarılı olamadı.

Dijital televizyon, modern oyun konsolları, bilgisayarlar gibi dijital cihazlarda, R, G ve B veya Y, RY ve BY sinyallerinin üç farklı kablo ile iletildiği renk bileşenlerini kullanır.